وبلاگ ” جوان منتظر ” نوشت :

گروه بیلدربرگ نام کنفرانسی غیررسمی است که هر ساله به صورت کاملاً خصوصی و محرمانه در نقطه‌ای از جهان برگزار می‌شود.بیلدربرگ یک سازمان جهانی سیاست گذاری ماسونی است که دو شاخه فرعی به نام لژ نیویورک و لژ منچستر دارد. لژ نیویورک روابط اروپا و آمریکا و مسائل آمریکای شمالی را مدیریت می کند و لژ منچستر نیز بخش اروپایی روابط با آمریکا را تحت کنترل دارد.

بیلدر برگ مانند کوه یخ که قسمت کوچک ان نمایان و بخش عظیم ان پنهان است

این نهاد مانند اکثر سازمان های بزرگ بین المللی تحت کنترل صهیونیست ها بوده و ابزارهای قدرتمند مالی، نظامی و نفوذ لازم برای رسیدن به اهداف خود در مدیریت اقتصاد و سیاست جهان را در اختیار دارد. این گروه اولین اجلاس خود را در سال 1954 در هتل بیلدربرگ واقع در هلند برگزار کرد.

بیلدربرگ با بهره گیری از رسانه ها و منابع عظیم مالی اعضای خود و افراد دست نشانده اش در کشورهای مختلف، قدرت و حکومت در کشورها را به افراد مورد نظر خود می سپارد تا به وسیله آنها طرح های جهانی خود را عملی کند. در این راستا از اهرم هایی چون سازمان ملل، بانک جهانی، صندوق بین المللی پول، سازمان تجارت جهانی، ناتو و… استفاده کرده و مناسبات نظامی همچون جنگ های مختلف و شرایط اقتصادی مانند قیمت نفت و طلای هر سال را تعیین می کند. از سوی دیگر از طریق بازوهای اجتماعی و حقوقی خود در کشورهای مختلف قوانینی را وضع می کند که هرگونه اقدام علیه اهداف صهیونیسم جهانی را خنثی کند.
 

نمودار ارتباط اعضا و سازمانها
(برای دیدن در سایز اصلی بر روی عکس کلیک کنید)

 

دانیل استولین در لتونی متولد شده است و اصالت روسی دارد. نویسنده و سخنرانی است که حوزه اصلی مطالعاتی او گروه بیلدربرگ است. او معتقد است گروهی متشکل از طبقه اشراف جهان و سیاست مداران عمده که اجلاس های منظم سالانه ای را از سال 1954 به بعد تشکیل می دهند و در مورد سیاست ها، طرح های نظامی، رسانه ها و اقتصاد کل جهان تصمیم گیری هایی انجام می دهند. استولین کتابی در مورد اهداف و ساختار این گروه با نام – داستان واقعی بیلدربرگ- انتشار داده است که در آن می نویسد: “هدف اصلی، ایجاد یک دولت جهانی است که تحت حکم رانی یک طبقه ممتاز باشد که تلاش دارد منابع طبیعی زمین را تحت کنترل خود داشته باشد.”

 

این که این طبقه ممتاز متشکل از چه کسانی بوده و راهکارهای آنها برای رسیدن به این هدف چیست را از زبان استولین می شنویم:

بیلدربرگ یک شخص نیست. بلکه یک ایده است. ایده ای که انسان را ذاتا شیطانی می داند. بشریت نمی تواند خود را از دست “قدرت های متحد” نجات دهد مگر این که به مبارزه با ایده آلیسم ارائه شده توسط آن برخیزد. در واقع این ایده های دولت هاست که سیاست هایشان را ایجاد می کند و راس قدرت است که موجب کشاندن بشریت به جنگ می شود. از همین روست که باید گفت جنگ جهانی دوم برنده واقعی نداشت.

در این جنگ با هزینه شدن زندگی صدها میلیون انسان یک فرد واحد و دارو دسته اش شکست داده شد؛ اما با ایده ای که پشتوانه آن گروه بود مبارزه ای انجام نشد و امروز آن ایده دوباره در آمریکا ریشه دوانده و برای تسخیر خط مش های اقتصادی، کسب و کار، نظام آموزشی و در نهایت بالاترین نقطه قدرت دولتی خیز برداشته است. “هدف اصلی، ایجاد یک دولت جهانی است که تحت حکم رانی یک طبقه ممتاز باشد. این طبقه تلاش می کند منابع طبیعی زمین را کاملا تحت کنترل خود داشته باشد.”

روش های اجرایی بیلدربرگ

بیلدربرگ در همه جا، دولت، شرکت های اقتصادی بزرگ و هر سازمان بزرگ دیگری کارهایی را در خفا انجام می دهد. میتینگ هایی مانند اجلاس جهانی اقتصاد، بانک های مرکزی، جی 8، اجلاس شورای اروپا و… همیشه در پشت درهای بسته تشکیل می شود. تنها دلیل ممکن برای این کار این است که آنها نمی خواهند دیگران بدانند که آنها واقعا مشغول چه کاری هستند. وقتی در مورد موضوعی گفته می شود که “این مورد توجه عموم مردم نیست” در واقع منظور این است که قدرت ها علاقه ای به عمومی شدن این موضوع ندارند.

مثلا اجلاس جهانی اقتصاد در ماه های ژوئن/فوریه برگزار می شود، اجلاس جی 8 و بیلدربرگ در جون/جولای و کنفرانس سالانه بانک جهانی/ صندوق بین المللی پول در سپتامبر برگزار می گردد. اگر به توالی تاریخ ها دقت کنیم؛ یک توافق بین المللی وجود دارد که به نظر می رسد از یک اجلاس به اجلاس دیگر برده می شود. اما واقعا شخص خاصی رهبری آن را به عهده ندارد. موضوع این توافق، پیش زمینه نشست اقتصادی جی 8 را تشکیل می دهد و همان چیزی است که به صندوق بین المللی در مورد سیاست گزاری هایش ارائه می شود و در نهایت چیزی است که رئیش جمهور آمریکا آن را به کنگره پیشنهاد می کند.

بیلدربرگ صندوق بین المللی پول را کنترل می کند و بانک جهانی، سازمان ملل و تمامی بانک های مرکزی اروپا را در سیطره خود دارد. هر دولت مرد مهم اروپایی حداقل یک بار به اجلاس بیلدربرگ دعوت شده است و تمامی دبیران ناتو عضو بیلدربرگ بوده اند.

جرج بوش پدر در سال 1985 در این اجلاس شرکت کرد و در سال 1988 رئیس جمهور آمریکا شد.

برای مثال، بیل کلینتون برای اولین بار در سال 1991 در آلمان وارد اجلاس بیلدربرگ شد. در آنجا او توجیه شد که منافع (معاهده تجارت آزاد آمریکای شمالی NAFTA) در خدمت دیوید راکفلر است و کلینتون باید از آن حمایت کند. سال بعد کلینتون رئیس جمهور آمریکا بود.

تونی بیلر در سال 1993 به بیلدربرگ دعوت شد سپس در جولای 1994 رهبر حزب شد و در ماه می 1997 نخست وزیر انگلستان بود.

رومانو پرودی درسال 1999 دراین اجلاس شرکت کرد و سال بعد به ریاست کمیسیون اتحادیه اروپا رسید.

جان ادوارد در سال 2004 جند هفته بعد از این که جان کری به عنوان کاندیدای ریاست جمهوری اعلام شود؛ به بیلدربرگ دعوت شد.  دلیل این که او در سال 2005 به اجلاس دعوت نشد این است که دیگر برای بیلدربرگ ارزشی نداشت.

در اجلاس 2008 بیلدربرگ که از 5 تا 8 ماه ژوئن در شانتیلی ویرجینیا برگزار شد، اوباما و هیلاری کلینتون برای چندین ساعت از نظرها پنهان شدند و هیچ کس از موقعیت مکانی آنها هیچ خبری نداشت. حتی رسانه‌ها نیز سکوت کامل خبری کردند. درست 2 روز بعد یعنی 7 ژوئن هیلاری کلینتون از ادامه رقابت در کمپین ریاست جمهوری آمریکا کنار کشید و حمایت خود را از اوباما برای رسیدن به مقام ریاست جمهوری این کشور اعلام کرد.

پاول جوزف واتسون تحلیلگر مسایل سیاسی مدیر و نویسنده وبسایت خبری تحلیلی (Prison Planet.com) چندی قبل در مطلبی فاش ساخت که طرح تغییر حکومت در سوریه و سرنگونی بشار اسد از برنامه های سال گذشته گروه بیلدربرگ بوده است.

این گزارش ابتدا به معرفی گروه بیلدربرگ، تحوه شکل گیری و تصمیم گیری های این تشکل می پردازد. سپس اهداف بحران آفرینی در سوریه را مورد بررسی قرار داده و در ادامه به مشارکت فعال معارضان اسد درکنفرانس بیلدربرگ، نقش کسینجر و بیلدربرگ در تحولات خاورمیانه و در نهایت به سکوت مرگبار رسانه های بزرگی چون تامدیا بزرگترین شرکت رسانه ای سوییس درباره بیلدربرگ پرداخته شده است.

بیلدبرگ 2015
امسال کنفرانس سری بیلدربرگ که تحت عنوان «مجمعی برای مباحثات غیررسمی» با حضور رهبران عمدتا غربی و سرمایه‌داران بانفوذ برپا می‌شود با نهایت پنهان‌کاری و حداکثر تمهیدات امنیتی به اتریش منتقل شد.

به گزارش راشا تودی، در شصت و سومین کنفرانس بیلدربرگ که طی روزهای یازدهم تا چهاردهم ژوئن در شهر «تلفس بوخن» اقامتگاهی کوهستانی در ایالت تیرول اتریش برگزار شد، جمعا حضور حدود 140 شرکت‌کننده از 22 کشور در کنفرانس سال جاری تایید شده است.

طبق اطلاعیه منتشره از سوی گروه بیلدربرگ، امسال طیف وسیعی از مباحث در اتریش به این شرح مورد بررسی قرار گرفت: هوش مصنوعی، امنیت سایبری، تهدید سلاح‌های شیمیایی، مباحث اقتصادی جاری، راهبرد اروپایی، جهانی‌سازی، یونان، ایران، خاورمیانه، ناتو، روسیه، تروریسم، انگلیس، آمریکا و انتخابات آمریکا و خود کنفرانس بیلدربرگ. این نشست‌ها غیررسمی است و کارگزاران سلطه سوگند یاد می‌کنند تا مباحث سری باقی بماند. خبرنگاران اجازه ورود و حضور در این کنفرانس را ندارند و در پایان آن نیز بیانیه‌ای صادر نمی‌شود. ظاهرا علت محرمانه بودن این کنفرانس آن است که شرکت‌کنندگان اطمینان داشته باشند می‌توانند آزادانه سخن بگویند و نگران انتشار اظهاراتشان در رسانه‌ها نباشند اما در عین حال محرمانه بودن باعث شده تا نظریات تئوری توطئه زمینه‌ای برای رشد داشته باشند و این گروه را متهم به برنامه‌ریزی برای سلطه بر جهان کنند. اما فعالان ضد بیلدربرگ و مخالفان سلطه پس از راهپیمایی‌ به برگزاری جلسات مخفی در این همایش که به زعم بسیاری از آنها اجتماع جنایتکاران و فاسدان است، اعتراض کردند.

خبرنگار راشاتودی از تیرول گزارش داد: «آنچه ما مشاهده کرده‌ایم، یک دیوار دفاعی فشرده پلیس بود. برای خیلی از افراد ورود به این ناحیه بسیار دشوار است. برخی روزنامه‌نگاران در معرض تکنیک‌های تحقیر‌کننده پلیس قرار گرفتند».

طبق اطلاعیه منتشرشده از سوی برگزارکنندگان برای اطمینان از امنیت برگزاری این نشست، یک ناحیه 50 کیلومتری امنیتی به همراه 2 ایست بازرسی در اطراف محل نشست ایجاد شده است. همچنین حدود 2100 افسر از سرتاسر اتریش به همراه 300 افسر پلیس آلمانی به حالت آماده‌باش درآمدند تا در صورت وقوع یک حادثه فوری طی این نشست 4 روزه، وارد عمل شوند.

از جمله سیاستمداران حاضر می‌توان به «یرون رنه ویکتور آنتون دایسیل بلوم» سیاستمدار هلندی اشاره کرد که ریاست او بر دیدارهای منطقه یورو وی را به مرکز توجهات درباره بحران یونان تبدیل کرده بود. همچنین جورج آزبورن وزیر خزانه‌داری انگلیس، مارک روته نخست‌وزیر هلند و هاینتز فیشر رئیس‌جمهوری اتریش از دیگر مقامات سیاسی حاضر بودند.

از دیگر سیاستمداران می‌توان به توماس آهرن کیل رئیس سرویس امنیتی دانمارک، جان آلن فرستاده ویژه رئیس‌جمهوری آمریکا در ائتلاف ضدداعش، خوزه مانوئل باروسو کمیسر اتحادیه اروپا و رئیس سابق آن، ویلیام برنز معاون سابق وزیر خارجه آمریکا و رئیس کنونی بنیاد کارنگی برای صلح بین‌المللی، توماس دانیلون مشاور سابق امنیت ملی آمریکا، پرنسس بئاتریس از هلند، ریچارد پرل از موسسه آمریکایی اینترپرایزر، دیوید پترائوس رئیس سابق سازمان سیا، رابرت روبین وزیر سابق خزانه‌داری آمریکا، کریم سجادپور عضو بنیاد کارنگی برای صلح بین‌الملل و جان ساورز رئیس سابق MI6 اشاره کرد.

از جمله افراد بازرگان، تاجر و ثروتمند دعوت‌شده به کنفرانس امسال می‌توان به اریک اشمیت مدیرعامل شرکت گوگل، بن ون‌ بوردن مدیرعامل شرکت نفتی رویال داچ شل، جو کایسر مدیرعامل شرکت زیمنس، دیوید مک کی رئیس بانک سلطنتی کانادا، توماس اندرز مدیرعامل شرکت ایرباس و پیتر ثیل میلیاردر و طرفدار مشهور سرمایه‌داری اشاره کرد. این در حالی است که به‌رغم عدم حضور رسانه‌ها در کنفرانس‌های بیلدربرگ، «زنی مینتون بدونس» سردبیر مجله اکونومیست و «جان میکل ویث» سردبیر بلومبرگ از جمله افرادی بودند که اجازه داشتند در این کنفرانس حاضر باشند. یک مرتبه دعوت در این کنفرانس به معنای ضرورت دعوت مجدد از یک فرد نیست و هیچ قانونی برای دعوت از افراد وجود ندارد و هیچ روندی برای درخواست حضور نیست و همین طور نمی‌توان برای حضور در این کنفرانس بلیت خریداری کرد. دعوتنامه‌ها از طریق یک کمیته فرمان به ریاست «هنری دی کاستریس» مدیرعامل گروه AXA ارسال می‌شود. «ویلی کلاس» دبیرکل اسبق ناتو و از اعضای بیلدربرگ، سال ۲۰۱۰ درباره این نشست گفت: «حاضران در بیلدربرگ، دستور می‌گیرند تصمیمات سیاسی و اقتصادی را که در این نشست مخفی گرفته می‌شود، اجرایی کنند. شرکت‌کنندگان در این گردهمایی معمولا ۱۰ دقیقه فرصت سخنرانی دارند و سپس خلاصه‌ای از موضوعات بحث شده را دریافت می‌کنند تا در حوزه‌های سیاسی و اقتصادی تحت فعالیت خود از آنها استفاده کنند. هر چند محل برگزاری، فهرست شرکت‌کنندگان و موضوعات کنفرانس رسما منتشر می‌شود اما مفاد نشست‌ها کاملا محرمانه است به طوری که بارها خبرنگارانی که تلاش کرده‌اند از بحث‌های جلسات آگاهی یابند، بازداشت شده‌اند».