1.  بر وی ثنا گوید و به پاکی بستاید و به یگانگی وی اقرار دهد چنان که گوید: «انت الله لا الاّ انت ربُّنا لک الحمد»
2.  آن است که بنده عفو خواهد و مغفرت و رحمت گوید: «اغفرلی و ارحمنی واعف عنّی و اهدنی»
3. دیگر وجهه آن است که حظّ دنیوی خواهد، گوید: «ارزقنی مالاً و ولداً.» این هر سه قسم را دعا گویند.

شرط دعا آن است که بنده در حال دعا، شکسته دل باشد و اندوهگین؛ و دعا کند به تضرّع و زاری.
 

آداب دعا کردن

از آداب دعا آن است که طاعتی و صدقه ای فرا پیش دارد.
در خبر است که مردی در مسجد رسول صلی الله علیه و آله دعا می کرد و رسول در وی می نگریست و تبسّم می کرد، گفتند: یا رسول الله! چرا تبسّم کردی؟ گفت عجب آمد مرا دعای این مرد، یک بار بگفت که یا ربّ! الله یک بار گفت که لبیک؛ پس دو بار بگفت که یا ربّ! الله دو بار بگفت که لبیک پس سه بار بگفت که یا ربّ! الله سه بار بگفت که لبیک.¹
 

آداب دعا و مناجات هایی برای سال نو

دعا کلید رحمت است و گواه عبودیّت و پیوستن را وسیلت. هر کس که در دعا بر وی گشودند، در اجابت هم بر وی گشادند که می گوید جلّ جلاله:«بخوانید مرا تا اجابت کنم شما را»؛ دعا، پیرایه پیوستگان است و مایه دست گرفتگان و حلقه در حق به دست جویندگان. مصطفی صلی الله علیه و اله گفت: «دعا سلاح مؤمن و ستون دین و نور آسمان و زمین است.» هر که به کاری درماند یا او را نکبتی رسد و دست در دعا و تضرّع زند، دست اعتماد به ضمان الله زده نیاز به برّ وی زده است. و شرط آن است که به وقت دعا آواز نرم دهد و خاطراز حرمت پر کند و به اجابت یقین باشد.