حضرت خدیجه(س) همسر و مونس پیامبر گرامی اسلام(ص) از پدری به نام خویلد بن أسد و مادری به نام فاطمه بنت زائده در مکه متولد شد. مورخان در شرف و نسب ایشان می‌گویند این بانوی مکرم اسلام(س) زنی شریف و با درایت بود و به لحاظ نسب در طبقه متوسط از انساب عرب جای داشت، اما دارای شرافتی عظیم و ثروتی زیاد بود که خداوند توفیق همسری سید البشر و خاتم‌الأنبیا(ص) را به او عطا کرد. برخی مورخان قائلند خدیجه(س) به دلیل صداقت، امانت و حسن خلق و درست‌کاری پیامبر(ص)، پیشنهاد ازدواج را مطرح کرده است. در ادامه و به مناسبت وفات جانگداز حضرت خدیجه(س) به برخی فضایل و ویژگی‌های ایشان اشاره می‌شود.
خدیجه(س) برترین همسر پیامبر(ص)
شاید بتوان گفت مهم‌ترین فضیلتی که خداوند متعال به حضرت خدیجه(س) بخشید، توفیق همسری و مؤانست با برترین خلایق و خاتم پیامبران یعنی محمد مصطفی(ص) بر اساس مشیت خداوند متعال و با اراده الهی بود؛ زیرا به اعتقاد مسلمانان و بر اساس آیه29 تکویر «وَ مَا تَشَاءُونَ إِلَّا أَنْ یَشَاءَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِینَ؛ شما هیچ چیز نمی‌خواهید، جز اینکه خداوند رب العالمین خواسته باشد» لذا پیامبر(ص) و ائمه(ع) جز به خواست خداوند رفتار نمی‌کردند.
خدیجه(س) در تمام صحنه‌های سیاسی و اجتماعی پیامبر(ص) حضوری جدی داشت و از مهم‌ترین حامیان حضرت در تبلیغ دین مبین اسلام محسوب می‌شد. این یار همیشگی پیامبر(ص) در تمام طول عمر شریف خود حامی نبی خویش بود و با وجود تمام مشکلاتی که دشمنان و منافقان بر سر راه او قرار می‌دادند، هیچ‌گاه از این حمایت دست نکشید. او نشان داد که مصداق کامل مجاهد فی سبیل‌الله است و در این راه از ملامت هیچ ملامت‌گری بیم ندارد، زیرا هدف خود را یافته بود و تا پای جان بر سر این عهد باقی ماند و در این حالت به لقای خداوند رسید. پیامبر گرامی اسلام(ص) درباره شخصیت ایشان فرمود: «به خدا سوگند بهتر از خدیجه را خدا به من عوض نداده است. او به من ایمان آورد به‌هنگامی که مردم کفر داشتند، تصدیق نبوت من کرد، زمانی که دیگران مرا تکذیب کردند و اموال خود را در اختیار من گذاشت در وقتی که دیگران محروم کردند». (مسار الشیعه شیخ مفید) حکایت رشادت‌های خدیجه(س) در محاصره شعب ابی‌طالب همواره در برگ زرین زندگینامه ایشان دیده می‌شود. از این رو رحلت این بانوی مکرم اسلام(ص) اندوه فراوانی را متوجه پیامبر(ص) کرد تا جایی که گفته می‌شود سال وفات ایشان «عام‌الحزن» یا سال اندوه نامیده شد.
