دوره ای شده که همه چیز صاحب دارد غیر از دین و معارف. همه متولی دین شده اند. اگر درباره طب بخواهیم صحبت کنیم، باید آقای دکتر بیاید. اما دین؛ طرف می نشیند چشمش را هم می بندد و می گوید: فکر می کنم فلان آقا اشتباه کرده، فلان چیز حلال است و…. دین به همین سادگی است؟

همه الان صاحب معارف شده اند. همه عارف شده اند. به جوانی گفتم چرا می روی فلان جا؟ گفت حاج آقا سیمش متصل است. گفتم تو مبتدی هستی، سیم را هم تشخیص می دهی؟ من اسم این عرفان را گذاشتم عرفان سیمی. هر کسی را بهر کاری ساختند. متخصص مهم است. یک آسپرین ما از دست غیر متخصص نمی خوریم بعد درباره دین … .

منبع :سایت عصر ایران

 خرما نتوان خورد از این خار که کشتیم

 

 دیبا نتوان بافت از این پشم که رشتیم

 

                                                 بر لوح معاصی خط عذری نکشیدیم

 

                                                  پهلوی کبایر حسناتی ننوشتیم

 

ما کشته ی نفسیم و صد آوخ که برآید

 

از ما به قیامت که چرا نفس نکشتیم؟!

 

                                                افسوس بر این عمر گرانمایه که بگذشت

 

                                                 ما از سر تقصیر و خطا در نگذشتیم

 

دنیا که در او مرد خدا گل نسرشته است

 

نامرد که ماییم، چرا دل بسرشتیم؟

 

                                                 ایشان چو ملخ در پس زانوی ریاضت

 

                                                 ما، مور میان بسته روان بر در و دشتیم

 

پیری و جوانی پی هم چون شب و روزند

 

ما شب شد و روز آمد و بیدار نگشتیم

 

                                                  واماندگی اندر پس دیوار طبیعت

 

                                                 حیف است دریغا که در صلح، بهشتیم

 

چون مرغ بر این کنگره تا کی بتوان خواند؟

 

یک روز نگه کن که بر این کنگره خشتیم

 

                                                  ما را عجب ار پشت و پناهی بود آن روز

 

                                                  کامروز کسی را نه پناهیم و نه پشتیم

 

گر خواجه شفاعت بکند روز قیامت

 

شاید که ز مشاطه نرنجیم که زشتیم

 

                                                باشد که عنایت برسد ورنه مپندار

 

                                                با این عمل دوزخیان کاهل بهشتیم

 

سعدی مگر از خرمن اقبال بزرگان

یک خوشه ببخشند که ما تخم نکشتیم

«روزی هارون از اِبن سَمّاک موعظه و پندی درخواست کرد .

 ابن سماک گفت:

 ای هارون! بترس از اینکه وسعت بهشت به مقدار آسمان‏ها و زمین است و برای تو، به اندازه جای پایی هم نباشد ».

منبع :داستان کوتاه

چرا امرزه بی غیرتی ها در جوامع ما زیاد شده است .

یکی از صفات بارز خداوند متعال غیور است . و این فضلیه مبارک را دروجود انسان به ودیعه گذاشته است . در احادیث قدسی به ما رسید است که بوی بهشت بانصد سال میرود و در مشام بی غیرت نمی رسد .

برخی از علل بی غیرتی :

1 . گوش دادن به غنا ، امام راحل نیز در چهل حدیث خود مشروحا مرقوم فرموده است . که از ویژگی های غنا و آهنگ های طرب انگیز کاهش غیرت است

2 . ارتکاب اعمال گناهی که برای دیگران ملازم غیرت می باشد . برای مثال نگاه کردن به نامحرم که ناموس و محل غیرت برای دیگران (و خود) محسوب می گردد انسان را بی غیرتی نسبت خانواده و ناموس خود سوق می دهد لذا انسان باید حریم نامحرم را رعایت کند .

3 . انسان باید بنگرد که چه چیزی می خورد . امروزه برخی از فراورده هایی که در خارج از کشورمان تولید می گردد و یا ماده اولیه آن از خارج تهیه می گردد ، از گوشت خوک تهیه می گردد و از آثار آن بی غیرتی است . پس مواظب باشیم چه چیزی می خوریم که باسد حلال و طیب باشد هرچند همه حلال ها طیب نسیتند شاید مثل نوشابه ها پفک ها و…

و خیلی از علل دیگر .

نوشته شده توسط : محبوبه رحیمی